ابصار313

  • خانه
  • خوش رفتاری در روایات 

نکات قسمتی از دعای ابو حمزه ثمالی

??فرازهای از دعای ابو حمزه ثمالی 

 

✅❇️دعای سحرهای ماه مبارک رمضان ❇️✅به روایت ابو حمزه از امام سجاد -علیه السلام- معروف به دعای ابوحمزه ثمالی است.این دعا مجموعه کامل از نکات برجسته در اصول‌ عقاید‌ و معارف الهی بوده و در قسمتهایی ازآن تعلیم توحید وعدل و معاد، را به مرتبه ی عالی رسانده است ،الفاظ دعا برگرفته ازآیات قرآنی می باشد وبه طوری در قالب دعا طراحی شده که علاوه براینکه مناجات با خدا را تعلیم می دهد ،حقایقی از آیات قرآن را در زمینه های مختلف با بیان جذاب ودلنشین، با مضمون عالی بیان می نماید.

❤️❤️در قسمتی ازدعا موضوع حساسی را یاد آوری می کند که بسیار واجد اهمیت بوده ودر واقع نتیجه نهائی جهان آفرینش را می رساند؛ یعنی دراین سلسله ازبیانات امام سجاد(علیه السلام) برای بیداری انسان از نتایج اعمال خوب و بد ،رابطه دنیا وآخرت به گوشه هایی از زندگی پس از مرگ و اتفاقاتی که بعد از جدا شدن روح از بدن برای انسان پیش می آید ، همچنین به حالتهایی که برای انسان در موقع برانگیخته شدن بوجود می آید اشاراتی دارد.به عبارت دیگر ، زمان دردناک خروج جان ازبدن ،فشار قبر، ورود نکیر ومنکر،ورود به عالم برز خ ، خروج ازآن مرحله ،ورود به عالم رستاخیز را آشکار کرده که در روزهای آینده ان شالله قسمت هایی از آن ارائه خواهد شد.

??فرازهای از دعای ابو حمزه ثمالی ??

 

??خروج جان از بدن و سختی لحظات مرگ

 

❇️در یکی از فرازهای دعای ابو حمزه ثمالی آمده است که امام سجاد(ع) به خدای متعال می‌فرماید: ِ

 

«فَمَا لِي لَا أَبْكِي، أَبْکِی لِخُرُوجِ نَفْسِی ‏».

«خدایا! چرا گریه نکنم (یعنی باید گریه کنم و بی‌تاب باشم) ‏؛ گریه کنم براى جان دادنم».

مراحل و شدائد و منازل مخوفی که از مرگ تا حشر برای انسان پیش می آید ، مختلف است. اولین مرحله مشکل و سختی خروج جان از بدن یا جان کندن است یعنی همان موقعی که روح از بدن می خواهد مفارفت کند.

                                              

??صاحب همین دعای شریف امام سجاد(ع) از پدر بزرگوارشان امیر المؤمنان علی (علیه السلام) نقل می کنند:

 

« أَشَدُّ سَاعَاتِ‏ ابْنِ آدَمَ‏ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ السَّاعَةُ الَّتِي يُعَايِنُ فِيهَا مَلَكَ الْمَوْتِ وَ السَّاعَةُ الَّتِي يَقُومُ فِيهَا مِنْ قَبْرِهِ وَ السَّاعَةُ الَّتِي يَقِفُ فِيهَا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى…»

⏰⏰⏰« سخت ترین ساعات بنی آدم سه ساعت است. اول ساعتی که در آن ساعت ملک الموت را مشاهده کرده و می بیند. دوم ساعتی که از قبر خودش برمی خیزد و سوم ساعتی که در آن در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی قیام می کند.

 

???«أَبْکِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَاناً ذَلِیلًا حَامِلًا ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی أَنْظُرُ مَرَّةً عَنْ یَمِینِی وَ أُخْرَى عَنْ شِمَالِی إِذِ الْخَلَائِقُ فِی شَأْنٍ غَیْرِ شَأْنِی»؛‏

گریه کنم براى بیرون آمدنم از قبر، برهنه و خوار که بار سنگینم را به پشتم بار کرده است. یک‌بار از طرف

 

❇️❇️سپس امام سجاد(ع) این آیات شریفه را قرائت می‌فرماید:

 

 «لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنیه، وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ، ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَة، وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْها غَبَرَةٌ، تَرْهَقُها قَتَرَةٌ»؛

 

 در آن روز هركسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‏كند.( تا جايى كه نمى‏گذارد به چيز ديگرى بپردازد)

 

✅✅این سخنان امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه ثمالی؛ بیانگر و پیام‌آور سوز دل و گریه‏ از روی معرفت به حقانیت مرگ و قبر و قیامت و نقش آن در پیشرفت و رشد معنوی انسان است.

 

???به طور کلى؛ در سلوک عبادى، در هر حال و هر مقامى -چه حال و مقام استغفار باشد و چه غیر آن- سوز دل و گریه را حسابى هست که شرح آن در عبارت نگنجد و تفسیر آن در بیان نیاید. سوز دل و گریه، چه از شوق باشد، چه از خوف، چه در مقام استغفار باشد، چه در مقام تلاوت آیات و استماع آنها، چه در حال سجده باشد و چه در حال دیگر، هر کجا و هر مقامى باشد، از درک بالا و فهم و معرفت سرچشمه می‌گیرد. آن‌که می‌فهمد و معرفت دارد، می‌سوزد و اشک می‌ریزد و آن‌که نمی‌فهمد و علم و معرفت ندارد، نه می‌سوزد و نه اشک می‌ریزد.

حدیث درمورد پیامد خوش رفتاری با مردم

04 اردیبهشت 1400 توسط معصومه کبیری رنانی

???امام حسن عسكرى -عليه السلام- فرمودند: «فِي تَفْسِيرِ قَوْلِهِ تَعَالَى وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً قَالَ قُولُوا لِلنَّاسِ كُلِّهِمْ حُسْناً مُؤْمِنِهِمْ وَ مُخَالِفِهِمْ أَمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَيَبْسُطُ لَهُمْ وَجْهَهُ وَ أَمَّا الْمُخَالِفُونَ فَيُكَلِّمُهُمْ بِالْمُدَارَاةِ لِاجْتِذَابِهِمْ إِلَى الْإِيمَانِ فَإِنِ اسْتَتَرَ مِنْ ذَلِكَ بِكَفِّ شُرُورِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ وَ عَنْ إِخْوَانِهِ الْمُؤْمِنِينَ»

 

???«در تفسير آيه امام حسن عسكرى -عليه السلام- فرمودند:

«با مردم به زبان خوش سخن بگوييد» فرمود: يعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، با بازبان خوش سخن بگوييد. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با مدارا سخن مى گويد تا به ايمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با اين رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمنش، پيشگيرى كرده است.»

 

?مستدرك الوسائل ج 12، ص 261 حدیث

 

 نظر دهید »

خروج جان از بدن و سختی لحظات مرگ

31 فروردین 1400 توسط معصومه کبیری رنانی

امام علی(ع) در حدیثی می‌فرماید لحظه فرا رسیدن مرگ سختی‌هایی دارد دشوارتر از آن که توصیف شود یا در عقل مردم بگنجد. بر اساس روایات، چنین حالاتی به خاطر مشاهده وضعیت و شرایط بعد از مرگ، جدایی از دنیا و دلبستگی‌های آن، قرار گرفتن در برابر نتیجه اعمال و ترس از سرنوشت نهایی برای انسان رخ می‌دهند.[1]

در یکی از خطبه‌های نهج البلاغه، «سکرات مرگ»، این‌گونه توصیف شده است : « اجْتَمَعَتْ عَلَيْهِمْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ حَسْرَةُ الْفَوْتِ فَفَتَرَتْ لَهَا أَطْرَافُهُمْ وَ تَغَيَّرَتْ لَهَا أَلْوَانُهُمْ ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ فِيهِمْ وُلُوجاًإ فَحِيلَ بَيْنَ أَحَدِهِمْ وَ بَيْنَ مَنْطِقِهِ وَ إِنَّهُ لَبَيْنَ أَهْلِهِ يَنْظُرُ بِبَصَرِهِ وَ يَسْمَعُ بِأُذُنِهِ عَلَى صِحَّةٍ مِنْ عَقْلِهِ وَ بَقَاءٍ مِنْ لُبِّهِ يُفَكِّرُ فِيمَ أَفْنَى عُمُرَهُ وَ فِيمَ أَذْهَبَ دَهْرَهُ وَ يَتَذَكَّرُ أَمْوَالًا جَمَعَهَا أَغْمَضَ‏إ فِي مَطَالِبِهَا وَ أَخَذَهَا مِنْ مُصَرَّحَاتِهَا وَ مُشْتَبِهَاتِهَا قَدْ لَزِمَتْهُ تَبِعَاتُ‏إ جَمْعِهَا وَ أَشْرَفَ عَلَى فِرَاقِهَا تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ [يُنَعَّمُونَ‏] يَنْعَمُونَ فِيهَا وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا فَيَكُونُ الْمَهْنَأُإ لِغَيْرِهِ وَ الْعِبْ‏ءُإ عَلَى ظَهْرِهِ وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ‏إ بِهَا فَهُوَ يَعَضُّ يَدَهُ نَدَامَةً عَلَى مَا أَصْحَرَإ لَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ مِنْ أَمْرِهِ وَ يَزْهَدُ فِيمَا كَانَ يَرْغَبُ فِيهِ أَيَّامَ عُمُرِهِ وَ يَتَمَنَّى أَنَّ»[2] «  سختى‏ جان‏ دادن‏ و غمّ و اندوه آنچه از دست رفته آنان را فرا گرفت و دست و پايشان سست شد و رنگهايشان تغيير نمود، پس از آن آثار مرگ در آنها زياد شد تا اينكه ميان هر يك با گفتارش حائل گرديد (از سخن گفتن باز ماند)) و او در بين اهل بيت خود به ديده‏اش (اضطراب و نگرانى آنان را) مى‏بيند، و به گوشش (آه و ناله آنها را) مى‏شنود، و عقلش بجا و فهم و ادراكش برقرار است، بفكر مى‏افتد كه عمر خود را چسان بسر برده و چگونه روزگارش را گذرانيده و بياد مى‏آورد مالهايى كه جمع كرده و براى بدست آوردن آنها (از حلال و حرام) چشم پوشيده، و آنها را از جاهايى كه (حلّيّت و حرمت آن) آشكار و مشتبه بوده بدست آورده، بتحقيق زيانهاى جمع آورى آن اموال (كيفرى كه بر آن مترتّب است) دچار او گشته، و بر جدائى از آنها مطّلع گرديد، اين اموال بعد از او باقى مى‏ماند براى زنده‏ها كه در آنها متنعّم بوده خوش مى‏گذرانند، پس (خوشگذرانى از) آن اموال بى مشقّت براى غير او است، و بار گران آن بار بر پشت او مى‏باشد، و آن مرد مرهون بآن اموال است (از حساب و باز پرسى آن اموال رها نشده راه فرارى براى او نيست) پس بر اثر آنچه (سختيها) كه هنگام مرگ برايش آشكار شده پشيمان گشته دست خود را بدندان مى‏گزد، و بى ميل ميشود بآنچه در ايّام زندگانيش بآن مائل بوده، و آرزو ميكند كه كاش كسيكه مقام و منزلت او را آرزو داشت و بر اموالش رشك مى‏برد آن اموال را جمع كرده بود، نه او،  پس پيوسته (آثار) مرگ در بدن او هويدا گردد تا اينكه گوش‏ او هم مانند زبانش از كار باز ماند (سخنى نمى‏شنود) و ميان اهل بيت خود در حالى مى‏ماند كه نه به زبان گويا است و نه به گوش مى‏شنود، چشم خويش را بنگريستن چهره‏هاى ايشان باز ميكند حركات زبان آنان را مى‏بيند و سخنشان را نمى‏شنود،  پس (آثار) مرگ بيشتر شده باو در آويخته چشمش را هم فرا گيرد (ديگر چيزى را نخواهد ديد) چنانكه گوشش را فرا گرفته (چيزى را نمى‏شنيد) و جان از بدنش خارج گردد، پس مردارى است ميان اهل بيتش كه از او وحشت نموده و از نزديك شدن باو دورى كنند، نه گريه كننده‏اى را همراهى مى‏نمايد و نه خواننده‏اى را پاسخ مى‏دهد، پس از آن او را برداشته بسوى (آخرين) منزل در زمين (قبر) مى‏آورند و در آنجا او را (تنها گذارده) به عملش مى‏سپارند، و ديدن او را ترك خواهند نمود. ».

درباره لحظه­ ی جان کندن ، قرآن کریم آیاتی دارد که می فرماید : « وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ . ذلِكَ بِما قَدَّمَتْ أَيْديكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبيدِ.»[3] « و اگر ببينى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مى‏ستانند، بر چهره و پشت آنان مى‏زنند و [گويند:] عذاب سوزان را بچشيد. اين [كيفرِ] دستاوردهاى پيشين شماست، و [گر نه‏] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نيست.» آیه شریفه اشاره دارد به فرشتگان مرگ که در لحظه قبض روح بر انسان محتضر وارد می­شوند و این هنگام برای کافران و معصیت کاران بسیار سخت و ناگوار است .[4] « كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ  . وَ قيلَ مَنْ راقٍ . وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ . وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ .  إِلى‏ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ .»[5] «نه چنين است [كه او پندارد، زيرا]آنگاه كه جان ميان گلوگاهش رسد، و گفته شود: «چاره‏ساز كيست؟» و داند كه همان [زمان‏] فراق است، و [محتضر را] ساق به ساق ديگر درپيچد، آن روز است كه بسوى پروردگارت سوق دادن باشد. »  « فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ »[6]  « پس چگونه [تاب مى‏آورند] وقتى كه فرشتگان [عذاب‏]، جانشان را مى‏ستانند و بر چهره و پشت آنان تازيانه مى‏نوازند؟»

از مجموع این آیات و روایات چنین بر می­آید که انسان در لحظه مرگ بلافاصله چشم دلش گشوده می­شود و درست مانند حالت رویا به وسیله قوه نیرومند خیال صورت هایی را مشاهده می­کند بعضی از این صورت­ها ، از ملائک رحمت و ملائک غضب هستند ،  که در نزد او حاضر شده­­اند تا درباره او چه حکم شود و چه سفارش نمایند ؟ و  برخی از این صور شیاطین و جنود ابلیس می­باشند، که برای اینکه او را به شک اندازند ، جمع شده­اند و می­خواهند کاری بکنند که ایمان او از او گرفته شود و بی­ایمان از دنیا برود . بعضی صورت مثالی ائمه معصومین علیه­السلام و رسول اکرم صلی­اله علیه و آله و برخی دیگر صور ملکی متعلقات دنیوی از قبیل همسر و فرزندان و اموال و… می­باشند .[7] انسان در این لحظات علاوه بر هول ورود از نشأهای که غیر از این نشأه است و دیدن چیزهایی که پیش از این نمی­دید هول آمدن ملک الموت را نیز دارد که آیا به چه هیبت خواهد بود و به چه نحو جان او را قبض خواهد نمود.[8]

 



[1]  - ناصر مکارم شیرازی ، پیام قران ، ج 5 ، ص 345
[2]  - محمدبن حسین شریف الرضی ، ترجمه و شرح نهج البلاغه  (فیض الاسلام) ، ج 2 ، ص 333 - 334 ، تهران ، چاپ پنجم ، 1379 ش
[3]  - سوره انفال (8) ، آیه 50-51
[4]  - محمد علی خزایلی ، متن و شرح و تفسیر دعای ابو حمزه ، ص 269 ، قم ، نشر ابتکار دانش ، 1387 ش
[5]  - سوره قیامت (75) ، آیه 26-30
[6]  - سوره محمد (47) ، آیه 27
[7]  - احمد حبیبیان ، همان ، ص31
[8]عباس قمی ، منازل آلاخره ،انتشارات مسجد مقدس جمکران ، قم ، چاپ سیزدهم ، تابستان 90 ، ص 81

 نظر دهید »

خروج جان از بدن و سختی لحظات مرگ

31 فروردین 1400 توسط معصومه کبیری رنانی

امام علی(ع) در حدیثی می‌فرماید لحظه فرا رسیدن مرگ سختی‌هایی دارد دشوارتر از آن که توصیف شود یا در عقل مردم بگنجد. بر اساس روایات، چنین حالاتی به خاطر مشاهده وضعیت و شرایط بعد از مرگ، جدایی از دنیا و دلبستگی‌های آن، قرار گرفتن در برابر نتیجه اعمال و ترس از سرنوشت نهایی برای انسان رخ می‌دهند.[1]

در یکی از خطبه‌های نهج البلاغه، «سکرات مرگ»، این‌گونه توصیف شده است : « اجْتَمَعَتْ عَلَيْهِمْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ حَسْرَةُ الْفَوْتِ فَفَتَرَتْ لَهَا أَطْرَافُهُمْ وَ تَغَيَّرَتْ لَهَا أَلْوَانُهُمْ ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ فِيهِمْ وُلُوجاًإ فَحِيلَ بَيْنَ أَحَدِهِمْ وَ بَيْنَ مَنْطِقِهِ وَ إِنَّهُ لَبَيْنَ أَهْلِهِ يَنْظُرُ بِبَصَرِهِ وَ يَسْمَعُ بِأُذُنِهِ عَلَى صِحَّةٍ مِنْ عَقْلِهِ وَ بَقَاءٍ مِنْ لُبِّهِ يُفَكِّرُ فِيمَ أَفْنَى عُمُرَهُ وَ فِيمَ أَذْهَبَ دَهْرَهُ وَ يَتَذَكَّرُ أَمْوَالًا جَمَعَهَا أَغْمَضَ‏إ فِي مَطَالِبِهَا وَ أَخَذَهَا مِنْ مُصَرَّحَاتِهَا وَ مُشْتَبِهَاتِهَا قَدْ لَزِمَتْهُ تَبِعَاتُ‏إ جَمْعِهَا وَ أَشْرَفَ عَلَى فِرَاقِهَا تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ [يُنَعَّمُونَ‏] يَنْعَمُونَ فِيهَا وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا فَيَكُونُ الْمَهْنَأُإ لِغَيْرِهِ وَ الْعِبْ‏ءُإ عَلَى ظَهْرِهِ وَ الْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ‏إ بِهَا فَهُوَ يَعَضُّ يَدَهُ نَدَامَةً عَلَى مَا أَصْحَرَإ لَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ مِنْ أَمْرِهِ وَ يَزْهَدُ فِيمَا كَانَ يَرْغَبُ فِيهِ أَيَّامَ عُمُرِهِ وَ يَتَمَنَّى أَنَّ»[2] «  سختى‏ جان‏ دادن‏ و غمّ و اندوه آنچه از دست رفته آنان را فرا گرفت و دست و پايشان سست شد و رنگهايشان تغيير نمود، پس از آن آثار مرگ در آنها زياد شد تا اينكه ميان هر يك با گفتارش حائل گرديد (از سخن گفتن باز ماند)) و او در بين اهل بيت خود به ديده‏اش (اضطراب و نگرانى آنان را) مى‏بيند، و به گوشش (آه و ناله آنها را) مى‏شنود، و عقلش بجا و فهم و ادراكش برقرار است، بفكر مى‏افتد كه عمر خود را چسان بسر برده و چگونه روزگارش را گذرانيده و بياد مى‏آورد مالهايى كه جمع كرده و براى بدست آوردن آنها (از حلال و حرام) چشم پوشيده، و آنها را از جاهايى كه (حلّيّت و حرمت آن) آشكار و مشتبه بوده بدست آورده، بتحقيق زيانهاى جمع آورى آن اموال (كيفرى كه بر آن مترتّب است) دچار او گشته، و بر جدائى از آنها مطّلع گرديد، اين اموال بعد از او باقى مى‏ماند براى زنده‏ها كه در آنها متنعّم بوده خوش مى‏گذرانند، پس (خوشگذرانى از) آن اموال بى مشقّت براى غير او است، و بار گران آن بار بر پشت او مى‏باشد، و آن مرد مرهون بآن اموال است (از حساب و باز پرسى آن اموال رها نشده راه فرارى براى او نيست) پس بر اثر آنچه (سختيها) كه هنگام مرگ برايش آشكار شده پشيمان گشته دست خود را بدندان مى‏گزد، و بى ميل ميشود بآنچه در ايّام زندگانيش بآن مائل بوده، و آرزو ميكند كه كاش كسيكه مقام و منزلت او را آرزو داشت و بر اموالش رشك مى‏برد آن اموال را جمع كرده بود، نه او،  پس پيوسته (آثار) مرگ در بدن او هويدا گردد تا اينكه گوش‏ او هم مانند زبانش از كار باز ماند (سخنى نمى‏شنود) و ميان اهل بيت خود در حالى مى‏ماند كه نه به زبان گويا است و نه به گوش مى‏شنود، چشم خويش را بنگريستن چهره‏هاى ايشان باز ميكند حركات زبان آنان را مى‏بيند و سخنشان را نمى‏شنود،  پس (آثار) مرگ بيشتر شده باو در آويخته چشمش را هم فرا گيرد (ديگر چيزى را نخواهد ديد) چنانكه گوشش را فرا گرفته (چيزى را نمى‏شنيد) و جان از بدنش خارج گردد، پس مردارى است ميان اهل بيتش كه از او وحشت نموده و از نزديك شدن باو دورى كنند، نه گريه كننده‏اى را همراهى مى‏نمايد و نه خواننده‏اى را پاسخ مى‏دهد، پس از آن او را برداشته بسوى (آخرين) منزل در زمين (قبر) مى‏آورند و در آنجا او را (تنها گذارده) به عملش مى‏سپارند، و ديدن او را ترك خواهند نمود. ».

درباره لحظه­ ی جان کندن ، قرآن کریم آیاتی دارد که می فرماید : « وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ . ذلِكَ بِما قَدَّمَتْ أَيْديكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبيدِ.»[3] « و اگر ببينى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را مى‏ستانند، بر چهره و پشت آنان مى‏زنند و [گويند:] عذاب سوزان را بچشيد. اين [كيفرِ] دستاوردهاى پيشين شماست، و [گر نه‏] خدا بر بندگان [خود] ستمكار نيست.» آیه شریفه اشاره دارد به فرشتگان مرگ که در لحظه قبض روح بر انسان محتضر وارد می­شوند و این هنگام برای کافران و معصیت کاران بسیار سخت و ناگوار است .[4] « كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ  . وَ قيلَ مَنْ راقٍ . وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ . وَ الْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ .  إِلى‏ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَساقُ .»[5] «نه چنين است [كه او پندارد، زيرا]آنگاه كه جان ميان گلوگاهش رسد، و گفته شود: «چاره‏ساز كيست؟» و داند كه همان [زمان‏] فراق است، و [محتضر را] ساق به ساق ديگر درپيچد، آن روز است كه بسوى پروردگارت سوق دادن باشد. »  « فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ »[6]  « پس چگونه [تاب مى‏آورند] وقتى كه فرشتگان [عذاب‏]، جانشان را مى‏ستانند و بر چهره و پشت آنان تازيانه مى‏نوازند؟»

از مجموع این آیات و روایات چنین بر می­آید که انسان در لحظه مرگ بلافاصله چشم دلش گشوده می­شود و درست مانند حالت رویا به وسیله قوه نیرومند خیال صورت هایی را مشاهده می­کند بعضی از این صورت­ها ، از ملائک رحمت و ملائک غضب هستند ،  که در نزد او حاضر شده­­اند تا درباره او چه حکم شود و چه سفارش نمایند ؟ و  برخی از این صور شیاطین و جنود ابلیس می­باشند، که برای اینکه او را به شک اندازند ، جمع شده­اند و می­خواهند کاری بکنند که ایمان او از او گرفته شود و بی­ایمان از دنیا برود . بعضی صورت مثالی ائمه معصومین علیه­السلام و رسول اکرم صلی­اله علیه و آله و برخی دیگر صور ملکی متعلقات دنیوی از قبیل همسر و فرزندان و اموال و… می­باشند .[7] انسان در این لحظات علاوه بر هول ورود از نشأهای که غیر از این نشأه است و دیدن چیزهایی که پیش از این نمی­دید هول آمدن ملک الموت را نیز دارد که آیا به چه هیبت خواهد بود و به چه نحو جان او را قبض خواهد نمود.[8]

 



[1]  - ناصر مکارم شیرازی ، پیام قران ، ج 5 ، ص 345
[2]  - محمدبن حسین شریف الرضی ، ترجمه و شرح نهج البلاغه  (فیض الاسلام) ، ج 2 ، ص 333 - 334 ، تهران ، چاپ پنجم ، 1379 ش
[3]  - سوره انفال (8) ، آیه 50-51
[4]  - محمد علی خزایلی ، متن و شرح و تفسیر دعای ابو حمزه ، ص 269 ، قم ، نشر ابتکار دانش ، 1387 ش
[5]  - سوره قیامت (75) ، آیه 26-30
[6]  - سوره محمد (47) ، آیه 27
[7]  - احمد حبیبیان ، همان ، ص31
[8]عباس قمی ، منازل آلاخره ،انتشارات مسجد مقدس جمکران ، قم ، چاپ سیزدهم ، تابستان 90 ، ص 81

 نظر دهید »

حدیث متناسب ماه مبارک رمضان

31 فروردین 1400 توسط معصومه کبیری رنانی

??حدیث کاربردی ???امام علی( علیه السلام )???

✅«صومُ الْقَلْبِ خَيْرٌ مِنْ صِيامِ الِلّسانِ وَ صَوْمُ الِلّسانِ خَيْرٌ مِنْ صِيامِ الْبَطْنِ.»

✅« روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شكم است.»

?غرر الحكم، جلد 1، ص 417

 نظر دهید »
خرداد 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

ابصار313

جستجو

موضوعات

  • همه
  • بدون موضوع
  • تربیتی
  • حدیث

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟
  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس